Κάνε να λιώσουνε τα χιόνα,
κάνε να φύγει ο χειμώνας,
κάνε, Θεέ μου, το κρύο να σβήσει,
κάνε όπως πρώτα το χρώμα της φύσης.
Κάνε την κάμπια πεταλούδα,
κάνε απ’ τις στάχτες ν’ ανθίσουν λουλούδια,
κάνε, Θεέ μου, να πάρουνε σάρκα,
σάρκα κι οστά τα όνειρά μας.
κάνε να φύγει ο χειμώνας,
κάνε, Θεέ μου, το κρύο να σβήσει,
κάνε όπως πρώτα το χρώμα της φύσης.
Κάνε την κάμπια πεταλούδα,
κάνε απ’ τις στάχτες ν’ ανθίσουν λουλούδια,
κάνε, Θεέ μου, να πάρουνε σάρκα,
σάρκα κι οστά τα όνειρά μας.
Στείλε, Θεέ μου, ουράνιο τόξο,
στείλε την άνοιξη που λείπει τόσο,
στείλε στη μέρα και πάλι στον ήλιο,
στείλε τη νύχτα αστέρια χρυσά.
στείλε την άνοιξη που λείπει τόσο,
στείλε στη μέρα και πάλι στον ήλιο,
στείλε τη νύχτα αστέρια χρυσά.
Κάνε η αγάπη να διώξει το μίσος,
κάνε τον ουρανό γαλάζιο ξανά.
κάνε τον ουρανό γαλάζιο ξανά.
Κάνε τον άνεμο να σωπάσει,
κάνε το κύμα να κοπάσει,
κάνε, Θεέ μου, η σιγή να μιλήσει,
κάνε στη γη ν’ απλωθεί η γαλήνη.
κάνε το κύμα να κοπάσει,
κάνε, Θεέ μου, η σιγή να μιλήσει,
κάνε στη γη ν’ απλωθεί η γαλήνη.
Κάνε να σπάσουνε οι πάγοι,
κάνε το φως τις ψυχές να ζεστάνει,
κάνε ουρανό, Θεέ, την καρδιά μας.
Αχ! Να χωρούσε, να χωρούσε τα πάντα.
Στείλε, Θεέ μου, ουράνιο τόξο… (2)
κάνε το φως τις ψυχές να ζεστάνει,
κάνε ουρανό, Θεέ, την καρδιά μας.
Αχ! Να χωρούσε, να χωρούσε τα πάντα.
Στείλε, Θεέ μου, ουράνιο τόξο… (2)
Σε βίντεο – κλιπ: (μεταφορτωμένο από την karpasia tv)
Σε mp3, μαζί με άλλα αγωνιστικά τραγούδια:
Την ίδια στιγμή ο λαός προσπαθεί να περιμαζέψει τα ξέφτια των αποδοχών του και να διασώσει την αξιοπρέπειά του από την καταρράκωση. Δημοσκοπικά αρνείται το κατεστημένο πολιτικό σκηνικό και μπροστά στην κάλπη ψηφίζει την πολιτική του αυτοκτονία. Δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος για να σαλέψει ο νούς του.
Περίεργο όν ο Έλληνας! Καλά έκανε ο Διογένης και μέρα μεσημέρι στην Αθήνα με το φανάρι έψαχνε για άνθρωπο. Μια δημοσκόπηση θα έπρεπε να γίνει με το ερώτημα: «Τι προτείνουν οι Έλληνες για να βγούμε από την κρίση». Το αποτέλεσμα είναι γνωστό από πρίν: Όσοι οι Έλληνες τόσες και οι γνώμες τους. Ίσως και περισσότερες. Δεν υπάρχει σαφήνεια στη σκέψη, απλότητα στο λόγο, ενότητα στην αντίληψη και αποφασιστικότητα για το «διά ταύτα». Είμαστε εκτός πραγματικότητας. Μένουμε με ανοιχτό το στόμα και με μπλοκαρισμένο το μυαλό μας. Αδυνατούμε να βρούμε λύσεις. Γίναμε φοβερά στείροι και άγονοι. Απαράδεκτοι.
Ορίστε! Ας πούμε μια λύση! Καμμία! Κανένα φως. Μόνο ο Θεός! Δεν υπάρχει πουθενά κάτι άλλο που δεν το σκεφτήκαμε. Τα είπαμε όλα. Χιλιάδες ώρες διαβουλεύσεων στα υπουργικά συμβούλια, στη Βουλή, στα κομματικά γραφεία, στις επιτροπές, στις Βρυξέλλες, στις τηλεοράσεις, στη Σύνοδο Κορυφής μέχρι και αυτής της Ιεραρχίας! Αδιέξοδο! Και τούτο γιατί παλεύουμε με το προσωποποιημένο κακό, χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει. Μη μας φαίνεται παράξενο! «Η πάλη μας, η πάλη των Ορθοδόξων Ελλήνων, δεν είναι προς αίμα και σάρκα, ούτε προς πολιτικούς ούτε προς τεχνοκράτες. Έχουμε να κάνουμε με το διάβολο μεταμορφωμένο. Η πάλη μας είναι προς τας αρχάς και τας εξουσίας του σκότους, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις». Συνεπώς μόνο ο Θεός μπορεί να βρεί ανθρώπους και λύσεις. Να ενώσει όλους τους Έλληνες ξανά. Να φωτίσει τα σκοτάδια του μυαλού μας και να καθαρίσει την καρδιά μας από τις επιθυμίες.
Ένας Θεός λοιπόν πρέπει να μας πεί τι θα κάνουμε. Αυτός, όπως και παλιότερα, έτσι και τώρα, έχει τρόπους διαφυγής από την κρίσιμη παγίδα. Αρκεί να Του το ζητήσουμε. Μέσα στην αναποτελεσματικότητά μας ας επιχειρήσουμε ταπεινά να προσευχηθούμε. Ας εντείνει την προσευχητική του δραστηριότητα το Άγιο Όρος. Ας γονατίσουν οι εγκρατευτές και ας παρακαλέσουν πιο πολύ. Ας λιτανεύσει το αίτημα του λαού η Ιεραρχία. Ας καταφύγουν στα εικονοστάσια οι οικογένειες. Ας πούμε όλοι τον λόγο του εθνομάρτυρα και ιερομάρτυρα Σαλώνων Ησαϊα, όταν πέθαινε πληττόμενος υπό των Τούρκων στο μοναστήρι της Δαμάστας: «Τουλάχιστον Παναγία μου, σώσε την Ελλάδα».
Για να το πούμε όμως αυτό χρειάζεται επιστροφή στο Θεό και αυτή να γίνει έμπρακτα. Να γίνει ριζική αναδιάρθρωση στην Παιδεία, στη Νομοθεσία, στο Οικογενειακό δίκαιο, στη σχέση Πολιτείας και Εκκλησίας, στα Πανεπιστήμια, στο ήθος των αρχόντων και στη συμπεριφορά των πολιτικών, στην αντιμετώπιση των αιρέσεων και των σεχτών. Ένας καινούριος άνεμος πρέπει να πνεύσει βαθιάς μετανοίας και πνευματικής αναγεννήσεως. Τότε μόνο θα σωθούμε.
Ας ζητήσουμε λοιπόν όλοι επέμβαση άνωθεν «εν μετανοία». Έσωθεν δεν υπάρχει. Έξωθεν την είδαμε και τη γευτήκαμε. Κάτωθεν, «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Από δίπλα μας δεν υπάρχει περίπτωση, «όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε». Τους πολιτικούς τόσα χρόνια τους είδαμε… Τους τεχνοκράτες τους ζούμε. Μόνο άνωθεν μπορούμε να σωθούμε. Από τον αληθινό και ζωντανό Θεό. «Ο Θεός σώζοι την Ελλάδα»!
Όλο το κείμενο στο: http://sites.google.com/site/xrestia/anartiseisall/69
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου