"Σαν Φάτνη", Ἑλα στη Φάτνη μας Χριστέ", Μελωδικά Βίντεοκλιπ Χριστουγέννων

Δύο πανέμορφα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια από το CD "Ωδές Χριστoυγεννιάτικες" της Χριστιανικής Ελπίδας, διασκευασμένα σε βίντεοκλιπ.

Έλα στη φάτνη μαςhttp://www.paterikoslogos.com/avraam/ela_sti_fatni_mas.wmv

Σαν Φάτνηhttp://www.paterikoslogos.com/avraam/san_fatni.wmv

Δημήτρης Νατσιός - Χρήστος Τσολάκης, "Τα νέα Σχολικά Βιβλία", βιντεοσκοπημένη ομιλία

Την Δευτέρα 20-12-2010, στο πλαίσιο των ομιλιών της Σχολής Γονέων μίλησαν για τα νέα σχολικά βιβλία ο κ. Χρίστος Τσολάκης, ομότιμος καθηγητής της Νεοελληνικής Γλώσσας του Α.Π.Θ. κι ο κ. Δημήτριος Νατσιός, δάσκαλος και θεολόγος.
Το λόγο πήρε πρώτα ο κ. Νατσιός που έκανε μία περιδιάβαση στα κακώς κείμενα των βιβλίων της γλώσσας δημοτικού και γυμνασίου. Αρχίζοντας από τους προγόνους μας και συγκεκριμένα από την περί παίδων αγωγή του Πλουτάρχου αναφέρθηκε στο αθάνατο και θείο αγαθό της παιδείας.
Ο τρόπος αγωγής είναι αυτός που καθορίζει τη μετέπειτα ζωή των παιδιών έστω κι αν έχουν κοινούς γονείς και σχολεία. Κατά τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο τα αγαθά της αγωγής αποτυπώνονται από την τρυφερή ηλικία των παιδιών. Και στον περίφημο λόγο του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα το 1838 ο Γέρος του Μοριά τονίζει τον κόπο για τη μάθηση -όχι τεμπελιά και πολυτέλεια- για τους εαυτούς τους και το καλό της κοινότητας. Γιατί όταν ευτυχεί η πατρίδα ευτυχούν κι οι πολίτες.
Τονίστηκαν ιστορικές αξίες για να προβληματιστούμε για το σήμερα, τη σημερινή κατάσταση στην παιδεία, στα σχολεία και στα βιβλία. Τα τελευταία 40 χρόνια μετασχηματίστηκε απότομα η ελληνική κοινωνία είτε με τη μετάλλαξη των αξιών σε ιδεολογίες επί χούντας είτε με την ανύψωση των δυτικών ιδεωδών -υλικών- σε πρότυπα ζωής είτε με το κυνήγι του γρήγορου πλουτισμού -τα λίγα με κόπο και τα πολλά με κόλπο. Κατά τον Ελύτη από αριστοκράτες γίναμε λακέδες. Ακολούθησε, παρά τον πλούτο, ένδεια αξιών, προτύπων -εκτός αυτών της τηλεόρασης που εξ' ηλιθιώνει- και γλώσσας. Λιγόστεψαν οι αφοσιωμένοι δάσκαλοι αφού μετασχηματίστηκαν σε φροντιστές ή ψευτοσυνδικαλιστές.
Με την αναφορά του ο κ. Νατσιός σε συγκεκριμένα παραδείγματα από τα βιβλία της Νεοελληνικής Γλώσσας δημοτικού και γυμνασίου απέδειξε την αποδόμηση των αξιών που γαλούχησαν γενιές όπως την αγάπη για την πατρίδα, τον Χριστό, την οικογένεια, την παράδοση, τη λογοτεχνία, το δημοτικό τραγούδι, τους ήρωες. Από τα παραθέματα φάνηκε ότι επιλέγονται ή και λογοκρίνονται κείμενα, υποχωρεί η στιβαρή λογοτεχνία, υπερτονίζονται τα δικαιώματα των παιδιών χωρίς να αναφέρονται οι υποχρεώσεις τους, γελοιοποιούνται δάσκαλοι, οικογένεια και ιερείς, απαξιώνονται οι αρετές -π.χ. η ελεημοσύνη είναι εκδήλωση εγωισμού, ενώ η φιλοζωία η ύψιστη μορφή αγάπης. Κι όλα αυτά για την προσαρμογή στη σύγχρονη εποχή του καταναλωτισμού, ατομισμού, της αγοράς εργασίας και των κατευθύνσεων της τηλεόρασης - πρόωρη σεξουαλικότητα, μάγισσες, συνταγές μαγειρικής, αφίσες, διαφήμιση ζώδια.
Παίρνοντας το λόγο ο κ. Τσολάκης παραδέχτηκε ότι έτσι περίπου είναι τα βιβλία και είναι τα χειρότερα από ιδρύσεως ελληνικού κράτους. Ο ίδιος ως ειδήμων δάσκαλος έστειλε επιστολή στον τότε υπουργό Παιδείας το 2003 χαρακτηρίζοντας ακατάλληλους τους συγγραφείς κι ιδιαίτερα της Γραμματικής της Ε και Στ τάξης Δημοτικού που ευτυχώς δεν κυκλοφόρησε. Τόνισε μάλιστα ότι το δυσκολότερο βιβλίο είναι της Α δημοτικού και πρέπει να γράφεται από σπουδαίο παιδαγωγό και δάσκαλο με πείρα της σχολικής τάξης.
Πρότεινε την ίδρυση ενός Ινστιτούτου για συγγραφείς σχολικών βιβλίων που θα συμμετέχουν δάσκαλοι με έμπειρες πένες και των τριών βαθμίδων που θα δοκιμάζονται στην τάξη και θα βελτιώνονται. Η εργασία θα επιβλέπεται από δοκιμασμένους γνωστούς επιστήμονες όπως επί υπουργού Ράλλη το 1976 Στασινόπουλος, Πέτρος Χάρης, Κριαράς, Λίνος Πολίτης, Τσομπανάκης, Καρανικόλας, Τσολάκης για τη γραμματική της Νεολληνικής Γλώσσας. Το ίδιο έγινε και το 1938 επί Μεταξά με Τζάρτζανο, Ανδριώτη, Τριανταφυλλίδη -η αφρόκρεμα των δασκάλων της γλώσσας γιατί γράφουν το βιβλίο του έθνους στο οποίο θα στηριχθούν όλοι οι επιστήμονες.
Σήμερα γράφονται παρωδίες βιβλίων, με προδιαγραφές, μεθοδολογία και μοντέλα ενώ πρέπει να βιώνεται το κλίμα της σχολικής τάξης κι ο δάσκαλος - συγγραφέας να βγάζει δυνάμεις από την ψυχή του. Ποιος λοιπόν φταίει για όλα αυτά; Τις πταίει; Κι οι πολιτικοί κι εμείς. Γιατί δεν αναγεννηθήκαμε. Καθηλώθηκε ο λαός από την Τουρκοκρατία, τη Βαυαροκρατία,τους κοτζαμπάσηδες. Χρειάζεται παιδεία - δράξασθε παιδείας μήποτε οργισθή Κύριος-.Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι κυρίως ηθικό. Ηθικό και πνευματικό. Κι η Ελλάδα έχει χρέος να ξαναδώσει πάλι το φως της στην επηρμένη Ευρώπη που όταν συνέλθει θα το ζητήσει.
Με τα ζωντανά παραδείγματα του κ. Νατσιού και το λόγο του κ. Τσολάκη που καθήλωσε το πολυπληθές ακροατήριο ήταν επόμενο να δημιουργηθεί ζωντανός κι ενδιαφέρων διάλογος ο οποίος κράτησε καθηλωμένους τους ακροατές της Σχολής Γονέων για περισσότερο από 3 ώρες.

πηγή: Πιερικοί Αντίλαλοι (τοπική εφημερίδα)

κατεβάστε από εδώ:
την ομιλία του Δημήτρη Νατσιού (Δασκάλου -Θεολόγου), σε μορφή βίντεο - avihttp://www.paterikoslogos.com/avraam/THE_NEW_BOOKS/ta_nea_sxolika_biblia1.avi
και σε μορφή mp3 http://www.paterikoslogos.com/avraam/THE_NEW_BOOKS/ta_nea_sxolika_biblia1.mp3

την ομιλία του Χρήστου Τσολάκη (Ομ. Καθηγητή Νεοελληνικής γλώσσας του Α.Π.Θ.)http://www.paterikoslogos.com/avraam/THE_NEW_BOOKS/ta_nea_sxolika_biblia2.avi
και σε μορφή mp3 http://www.paterikoslogos.com/avraam/THE_NEW_BOOKS/ta_nea_sxolika_biblia2.mp3

π. Σάββας Αγιορείτης, "Το σαράκι της ψυχής", πρόσφατη ομιλία σε βίντεο και mp3

Τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010 ομιλητής στην εβδομαδιαία διάλεξη της Σχολής Γονέων-Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κατερίνης ήταν ο Αγιορείτης μοναχός της Μεγίστης Λαύρας π. ΣΑΒΒΑΣ, ο οποίος μίλησε με θέμα « Το σαράκι της ψυχής».
Ο πατήρ Σάββας ασκείται στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου στην Κερασιά του Αγίου Όρους το οποίο ανήκει στην Ι.Μ.Μεγίστης Λαύρας.
Είναι πτυχιούχος οδοντίατρος και πτυχιούχος Θεολογίας.
Ο π. Σάββας ενώπιον ενός πυκνού ακροατηρίου και σε ατμόσφαιρα κατάνυξης ανέπτυξε με απλότητα και γλαφυρότητα το πολύ ενδιαφέρον αυτό θέμα και μεταξύ άλλων είπε και τα εξής:
Θα κάνουμε απόψε μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το μεγάλο αυτό θέμα. Το σαράκι της ψυχής μας είναι ο φθόνος, η ζήλια. Ο φθόνος του ανθρώπου θανάτωσε τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Ο φθόνος ήταν η αιτία της πρώτης ανθρωποκτονίας επί της γης. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει, ότι αυτό που μας χωρίζει πιο πολύ, που διασπά την ενότητά μας, είναι ο φθόνος. Αυτός υπάρχει και μεταξύ των αδελφών. Ο φθόνος επίσης παρακινεί τους ανθρώπους εναντίον άλλων ανθρώπων. Θα δούμε όμως τελικά ότι αυτός που φθονείται ευλογείται. Ο φθόνος είναι χειρότερος και από τη φιλαργυρία.
Αλλά τι είναι φθόνος; Είναι μια τρέλα, ένας παραλογισμός. Αυτός που φθονεί χαίρεται με τη λύπη των άλλων. Και λυπάται με τις επιτυχίες τους. Ο φθόνος οδηγεί στον ίδιο το φόνο. Εισηγητής του φθόνου στους ανθρώπους είναι ο διάβολος. Αυτός που απομακρύνθηκε από την αιώνια δόξα του κοντά στο Θεό. Όταν όμως ο άνθρωπος είναι κοντά στο Θεό, βλάπτεται τελικά ο φθονερός. Οι ψυχές των φθονερών βλάπτονται πρώτα. Η έχθρα μέσα τους δε σταματά ποτέ. Κι αυτό τους βασανίζει διαρκώς. Ο φθόνος είναι η χειρότερη, η καθολική κακία. Ξεκινά από την παιδική ηλικία και δεν εξαλείφεται εύκολα Ο φθονερός θεωρεί τις δυστυχίες των άλλων δικές του ευτυχίες και ο φθόνος επηρεάζει τις ψυχές των ανθρώπων αλλά και το σώμα τους.
 Όλοι οι μεγάλοι πατέρες μιλούν για την καταστροφική επίδραση του φθόνου στη ζωή του ανθρώπου. Και δυστυχώς διεισδύει σ’ όλους ακόμα και στους λειτουργούς της πίστης μας. Ο φθόνος αφαιρεί από τον άνθρωπο την εσωτερική του ειρήνη. Έτσι ο άνθρωπος αναστατώνεται, τρομάζει και τελικά μαραζώνει. Είναι αρρώστια που κατατρώγει την ψυχή και τη σάρκα του φθονερού ανθρώπου. Είναι πάθος, που όποιος το έχει ντρέπεται να το ομολογήσει. Και φθονεί περισσότερο τους κοντινούς του, τους αδελφούς του και τους φίλους του παρά αυτούς που είναι μακρύτερά του. Αναπαύεται μόνο όταν δει αυτόν που ζηλεύει, να πέφτει, να συντρίβεται από κάποια δυστυχία. Και τότε γίνεται δήθεν συμπονετικός. Θαυμάζει τον πλούτο, όταν αυτός χαθεί και την ομορφιά, όταν αυτή καταστραφεί.
 Όμως ο φθονερός αδικώντας τον άλλο επιβουλεύεται τον ίδιο τον εαυτό του. Όταν καταριέται τον άλλο, η κατάρα επιστρέφει στον ίδιο. Είναι τελικά ο φθόνος ένα από τα αμαρτήματα που στερούν από τον άνθρωπο την αιώνια ζωή. Το φάρμακο που θεραπεύει τον φθόνο είναι η αγάπη προς τον πλησίον. Ο φθόνος πηγάζει από την κενοδοξία, την επίδειξη, την οίηση- τη μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας- και τη χαλαρότητα της ψυχής, που οδηγεί στα πάθη, την ασωτία την αρπαγή, την κακία.
 Ποιοι όμως κινδυνεύουν περισσότερο; Κινδυνεύουν οι φιλόδοξοι, οι μικρόψυχοι και οι ανικανοποίητοι.
 Ας έρθουμε τώρα στα χαρακτηριστικά του φθόνου. Ο Μ. Βασίλειος λέει: Είναι φανεροί, το μάτι τους δεν λάμπει, είναι κατηφείς, δε βρίσκουν κάτι καλό σε κανένα, δε βλέπουν τα καλά των άλλων παρά μόνο τα άσχημά τους. Ψάχνουν το λάθος για να ικανοποιηθούν. Διαστρεβλώνουν τα πάντα με στόχο τη μείωση των άλλων. Από το φθόνο γεννιούνται άλλα αμαρτήματα. Ο φθόνος οδηγεί στο μίσος, στην καταλαλιά-δηλ. το κουτσομπολιό- την κατάκριση, τη χαιρεκακία, στην κατάθλιψη και τελικά στον ίδιο το φόνο. Όμως όσο φθονούμεθα από τους ανθρώπους τόσο ευλογούμαστε από τον Θεό! Ποιο είναι το αντίδοτο; Το φάρμακο για την ζήλεια; 
Η Α γ ά π η. 
Μόνο με την αγάπη μπορούμε να θεραπευθούμε.

πηγή: Ολύμπιο Βήμα (τοπική εφημερίδα)

κατεβάστε την ομιλία σε βίντεο:
http://www.paterikoslogos.com/avraam/p.Savvas_Agioreitis/To_saraki_tis_psixis.avi

σε mp3:
http://www.paterikoslogos.com/avraam/p.Savvas_Agioreitis/To_saraki_tis_psixis.mp3