Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ



Οι τρεις ιεράρχες γεννήθηκαν, κατά τον πατρολόγο καθηγητή Παναγιώτη Χρήστου (εισαγωγή στη ζωή και δράση τους εις Ε.Π.Ε.), το 328 ο Γρηγόριος, το 330 ο Βασίλειος, και το 354 ο Χρυσόστομος. Κοιμηθήκαν δε το 391, το 378, και το 407 αντιστοίχως, κατά την ίδια σειρά. Συνεπώς πεθάνανε όλοι νέοι. Περίπου, 63 ετών ο Γρηγόριος, 49 ετών ο Βασίλειος, 54 ετών ο Χρυσόστομος. Και θα πρέπει να τονίσουμε σ’ αυτό το σημείο ότι ο παχουλός και γεμάτος χοληστερίνη γέροντας, που φορά κόκκινη γούνα, μεταφέρεται με έλκηθρο, και μας προσφέρει ή διαφημίζει διάφορα υλικά δώρα την περίοδο των Χριστουγέννων, δεν έχει καμμία σχέση με το δικό μας άγιο Βασίλειο. Αυτός είναι ο Santa Claus που έχει σχέση με τον άγιο Νικόλαο, αλλοιωμένος όμως κι αυτός με μύθους και θρύλους των λαών της βορείου Ευρώπης και φορτωμένος με πλείστα κιλά και λίπος για να είναι σύμφωνος με την αδηφαγία μας και τον καταναλωτισμό μας. Αυτός ο Santa Claus ταξίδευσε με τους μετανάστες στην Αμερική τον 17ο αιώνα και το 1930 η Coca Cola τον παρουσίασε με τη σημερινή του γνωστή μορφή και έτσι ολοκληρώθηκε η μετάλλαξη του σε ανατολή και δύση. Ο δικός μας άγιος Βασίλης -στην ορθόδοξη ελληνική παράδοση- είναι λεπτός, ασκητικός, φορά απλά ρούχα ασκητού, και μεταφέρει στο δισάκι του παπύρους και περγαμηνές, δηλαδή τα αγαθά της παιδείας. Όπως λένε τα κάλαντά μας «βαστάει πέννα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι», το καλαμάρι του πνεύματος που μ’ αυτό το χαρτί μιλoύσε.

Ο χρόνος που έδρασαν οι τρεις ιεράρχες ως επίσκοποι κι αυτός ελάχιστος. Δύο χρόνια ο Γρηγόριος ο θεολόγος ποίμανε την Κωνσταντινούπολη, έξι χρόνια και μερικούς μήνες ο ιερός Χρυσόστομος, εννέα χρόνια περίπου ο Μ. Βασίλειος την μητρόπολη Καισαρείας.

Κι όμως ενώ πεθάνανε νέοι, ενώ ο χρόνος δράσεως τους ήταν ελάχιστος, εν τούτοις το έργο τους υπήρξε τεράστιο. Εδώ πέρα έχει εφαρμογή αυτό που λέγει η αγία Γραφή, ότι 1000 χρόνια των ανθρώπων για τον Θεό είναι σαν μια μέρα αλλά και μια μέρα του Θεού είναι σαν 1000 χρόνια των ανθρώπων. Τουτέστιν εάν έχουμε μία μέρα του Θεού, δηλαδή μια μέρα ευλογημένη και χαριτωμένη απ’ Αυτόν στη ζωή μας, η καρποφορία της θα είναι αφάνταστη. Θα είναι σαν να ζήσαμε και να εργαστήκαμε 1000 χρόνια.

Ας μείνουμε για λίγο στον Γρηγόριο τον θεολόγο π.χ. για να αισθητοποιήσουμε τα όσα λέμε. Όταν πήγε στην Κων/πολη, οι αρειανοί είχαν επικρατήσει για 40 χρόνια. Οι ναοί είχαν καταληφθεί όλοι απ’ αυτούς. Ο αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως ήταν αρειανός. Η κοσμική διοίκηση, μέχρι που ήλθε ο Μέγας Θεοδόσιος ο Α΄, ήταν μ’ αυτούς. Το ορθόδοξο ποίμνιο μετά από όλη αυτή την μακρόχρονη περιπέτεια ελάχιστο και τρομοκρατημένο. Κι όμως ο Γρηγόριος κατόρθωσε μέσα σε δύο χρόνια να επικρατήσει ξανά η ορθοδοξία, να καταλάβουν οι ορθόδοξοι και πάλι τους ναούς, ακόμη και τον καθεδρικό, να φύγει ο αρειανός επίσκοπος και να καταλάβει τη θέση του ο Γρηγόριος. Τέτοια ήταν η αναζωογόνηση της Ορθοδοξίας, ώστε όχι μόνο να επικρατήσει, αλλά να διοργανωθεί και η σύγκληση της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου το 381, η οποία θα ολοκληρώσει το Σύμβολο της Πίστεως, την καταπολέμηση των αιρετικών, και θ’ ανακηρύξει την αρχιεπισκοπή Κων/πόλεως σε Πατριαρχείο δεύτερο τη τάξει μετά το Πατριαρχείο της Ρώμης.

Τεράστια λοιπόν η δράση τους και αντιστρόφως ανάλογη του χρόνου που είχαν στη διάθεσή τους. Μπορούμε να πούμε, ότι στο σημείο αυτό οι τρεις ιεράρχες μιμήθηκαν τον Χριστό, ο οποίος ως άνθρωπος έζησε μόνο 33 χρόνια και εργάσθηκε μόνο για 3 χρόνια. Όμως η επίδρασή του υπήρξε αιώνια και αθάνατη. Το ίδιο συνέβη και στη περίπτωση των τριών ιεραρχών. Είναι καθημερινά παρόντες στη διδαχή, στην υμνολογία, στην ερμηνευτική, στη συστηματική θεολογία της Εκκλησίας μας. Δεινοί θεολόγοι, δεινοί ελληνιστές, δεινοί νομικοί. Ειδικά ο Μ. Βασίλειος με τους 92 κανόνες του που έλαβαν οικουμενικό κύρος από την πενθέκτη οικουμενική σύνοδο είναι πατέρας του κανονικού δικαίου της Εκκλησίας μας. Οι λύσεις που δίνει στους κανόνες του απηχούν σύγχρονο δίκαιο και μάλιστα τόσο ποινικό και αστικό όσο και γενικές αρχές αυτού.

*****

Ήταν και οι τρεις ασθενικής κράσεως. Ο Βασίλειος και ο Γρηγόριος εκ φύσεως, ο ι. Χρυσόστομος κατόπιν σκληράς ασκήσεως εις σπήλαιον επί διετία. Στις επιστολές τους και στα αυτοβιογραφικά αποσπάσματα των κειμένων του Γρηγορίου φαίνεται συνεχώς και κατ’ επανάληψη το φαινόμενο αυτό της αδυναμίας. Λέγει χαρακτηριστικά ο Γρηγόριος ότι «μετείχε του βίου τόσο λίγο, ώστε απλώς και μόνο να αναπνέει» (επιστολή 241 προς Αβούργιον). Κι όμως αυτοί οι αδύναμοι, οι ασθενείς, οι καχεκτικοί άκουσαν τον Παύλο που λέγει «όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμί». Άκουσαν το «υμείς έστε το άλας της γης…υμείς έστε το φως του κόσμου» που είπε στους αδύνατους ο Χριστός· αυτός που ως άνθρωπος ήταν τόσο αδύνατος που δεν μπόρεσε να σηκώσει τον σταυρό του· που είπε «παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο»· που είπε «διψώ»· που μίλησε παραπονετικά και είπε «Θεέ μου Θεέ μου ινατί με εγκατέλειπες». Κι όμως αυτός ο αδύνατος είχε τη δύναμη να πει, γι’ αυτούς που τον σταυρώσανε, στο Θεό και πατέρα του· «πάτερ άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν». Είχε τη δύναμη, τον καιρό που τον κορόιδευαν ότι άλλους έσωσε και δεν μπορεί να σώσει τον εαυτό του, να μη κάνει χρήση της θείας δυνάμεώς του, που φάνηκε καθαρά μετά το θάνατό του. Είχε τη δύναμη να επικρατήσει, ενώ οι εχθροί του ανθρωπίνως τον νίκησαν.

Και έτσι οι αδύνατοι που άκουσαν και ακολούθησαν τον αδύνατο Χριστό γίνανε δυνατοί. Οι αμνοί νίκησαν τους λύκους, οι φτωχοί τους πλουσίους, αυτοί που δεν είχαν προστάτες αυτούς που προστάτευε η τότε κοσμική και αιρετική εξουσία, οι άοπλοι τους οπλισμένους, οι άρρωστοι τους υγιείς. Και δεν υπερηφανεύτηκαν ούτε για τις γνώσεις που είχαν ούτε για τις αρετές ούτε για την αγιότητά τους ούτε για τα αξιώματα παρά μόνο για την ασθένεια τους, μιμούμενοι τον Παύλο που λέγει· «Ήδιστα ουν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώση επ’ εμέ η δύναμις του Χριστού». Έλεγε ο Γρηγόριος γεμάτος ενθουσιασμό και στεντορεία τη φωνή όταν αντιμετώπιζε τους αρειανούς στην Κων/πολη· «Έχουν εκείνοι τους οίκους, εμείς τον ένοικο. Αυτοί έχουν θράσος, εμείς την πίστη. Αυτοί έχουν χρυσό και άργυρο, εμείς λόγο κεκαθαρμένο».

Κατ’ αυτό τον τρόπο κινούμενοι και σκεπτόμενοι οι τρεις ιεράρχες, ενώ ήταν ασθενείς και αδύνατοι σωματικά, έγιναν ηθικά πανίσχυροι, ψυχικά παντοδύναμοι, ατρόμητοι και ανυποχώρητοι στις οποιεσδήποτε πιέσεις των εκάστοτε κρατούντων. Είναι γνωστό το επεισόδιο του Μ. Βασιλείου με τον αξιωματούχο του αυτοκράτορα Ουάλη, τον Μόδεστο, ο οποίος απείλησε με δήμευση, εξορία, βασανισμούς και θάνατο αν ο Βασίλειος δεν υπάκουε στον αρειανό αυτοκράτορα. Η απάντηση του Βασιλείου στις απειλές αυτές ήταν· «Δεν φοβάμαι την δήμευση, διότι μόνο ρούχα και βιβλία έχω· ούτε την εξορία, διότι ‘του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτοίς’· οι βασανισμοί δεν με απασχολούν, διότι το ασθενικό σαρκίο μου δεν θα αντέξει και ο θάνατος που θα επέλθει θα με στείλει γρηγορότερα στον Κύριό μου». Ο Μόδεστος θαύμασε για την απάντηση και είπε γεμάτος απορία· «γιατί κανένας άλλος επίσκοπος δεν μου μίλησε έτσι»; «Γιατί δεν γνώρισες αληθινό επίσκοπο» του εξήγησε ο Μ. Βασίλειος.

*****

Εκτός της ασθενικής τους κράσεως και της φυσικής τους αδυναμίας οι τρεις ιεράρχες είχαν συνεχή συνοδό του βίου τους τον πόνο. Ο Χρυσόστομος έμεινε ορφανός λίγους μήνες μετά τη γέννηση του από πατέρα και ο Μ. Βασίλειος κι αυτός μένει ορφανός σε ηλικία 15 ετών από πατέρα. Ο ι. Χρυσόστομος, λόγω της παντελούς ελλείψεως του πατέρα του, ανέπτυξε ισχυρό ψυχικό σύνδεσμο με τη μητέρα του, μ’ αποτέλεσμα, όταν αποφάσισε να γίνει μοναχός και κείνη τον παρακάλεσε να μη τη κάνει δεύτερη φορά χήρα, εκείνος ανέβαλε την αφιέρωσή του. Εάν ο Θεός δεν έπαιρνε γρήγορα τη μητέρα του, πιθανόν να μη είχαμε σήμερα τον άγιο Χρυσόστομο. Είναι οι τρυφερές αδυναμίες μεγάλων ανδρών που μας θυμίζουν ότι δεν παύουν να είναι άνθρωποι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ο Γρηγόριος ο θεολόγος αν και δεν έχασε τους γονείς του, εν τούτοις αντιμετωπίζει κι αυτός την ορφάνια κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο. Φύση απαλή, συναισθηματική, στενά δεμένη με τους συγγενείς και τους φίλους, χάνει τον αδελφό του Καισάριο σε ηλικία 38 ετών το 368, και την αδελφή του Γοργονία σε ηλικία 42 ετών το 369, δηλαδή ένα χρόνο μετά το θάνατο του αδελφού του. Μετά πέντε χρόνια, το 374, χάνει τον πατέρα του 100 ετών και σε λίγους μήνες την μητέρα του που πλησίαζε κι αυτή τα 100. Και μετά τέσσερα χρόνια το 378 χάνει τον φίλο του τον μέγα Βασίλειο.

Σε επιστολή του προς τον Ευδόξιο γράφει· «Με ρωτάς πως είναι η κατάστασή μου. Πολύ πικρή. Δεν έχω τον Βασίλειο, δεν έχω τον Καισάριο, τον πνευματικό αδελφό και τον σωματικό. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου με εγκατέλειψαν… Το σώμα μου είναι άρρωστο, τα γηρατειά είναι στα πρόθυρα της ζωής μου. Στις οποιεσδήποτε ενέργειές μου παρουσιάζονται επιπλοκές και αντιδράσεις. Οι φίλοι μου με δείχνουν απιστία, η ζωή της Εκκλησίας παραμένει αποίμαντη. Ο πλους εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει…Μια λύση λυτρώσεως υπάρχει για μένα ο θάνατος (επιστολή 80).

Στην ανωτέρω επιστολή μεταξύ των άλλων παρουσιάζει και την απιστία των φίλων. Ο Γρηγόριος ο οποίος ύμνησε την φιλία όσο λίγοι, ο Γρηγόριος που θυμάται την Αθήνα και την εγκωμιάζει, όχι τόσο για τα αγαθά της παιδείας που του προσέφερε, αλλά γιατί στην Αθήνα δημιούργησε την φιλία του με το Μ. Βασίλειο, αυτός μιλά με πόνο και για τους άπιστους φίλους. Λοιπόν οι αληθινοί φίλοι του έχουν πεθάνει και οι ζωντανοί δεν του είναι πιστοί. Είναι ένα είδος ορφάνιας κι αυτό. Είναι κάτι που αναστάτωσε κι αυτόν τον ψύχραιμο και φλεγματικό Μ. Βασίλειο, ο οποίος σε ανάλογη περίπτωση είπε· «κοντεύω να γίνω μισάνθρωπος».

Πράγματι, στην Κων/πολη αργότερα, ο Γρηγόριος ενώ δεν λύγισε από τον πόλεμο των αιρετικών εν τούτοις αναστατώθηκε από τον Μάξιμο τον κυνικό φιλόσοφο. Τον εκτίμησε διά την ασκητικότητά του και την ορθοδοξία του. Τον φιλοξένησε, τον βάπτισε, και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Εκείνος όμως φιλοδόξησε να γίνει κρυφά αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως ανατρέποντας το έργο του ευεργέτου του. Το γεγονός αυτό έθλιψε βαθύτατα τον Γρηγόριο, όπως και το ότι στην προσπάθειά του ο Μάξιμος είχε βοηθό του τον αρχιεπίσκοπο Πέτρο Αλεξανδρείας! «Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος», ο κόσμος της Εκκλησίας…

*****

Μέσα στη ζωή των τριών ιεραρχών βλέπουμε επίσης ξεκάθαρα τη φανέρωση του μυστηρίου της θείας προνοίας. Ενώ ο Γρηγόριος έγραφε την επιστολή του προς τον Ευδόξιο και κατέληγε ότι το μόνο που περιμένει είναι ο θάνατος για να σβήσει την λύπη του για όσα προσωπικά και εκκλησιαστικά κακά έβλεπε, μετά από λίγους μήνες, σύνοδος της Αντιοχείας τον αποστέλλει στην Κων/πολη ν’ αναλάβει εν λευκώ την εκκλησιαστική διοίκηση. Να που ο πυρσός άναψε και ο Χριστός ξύπνησε και η Εκκλησία απόκτησε ποιμένα. Να που η θεία πρόνοια επεμβαίνει, όπου και όποτε αυτή κρίνει σωστό. Βέβαια ο Γρηγόριος έμεινε εκεί μόνο δύο χρόνια. Η αντίθεση της Ρώμης και της Αλεξάνδρειας με την Κων/πολη και ο φθόνος συνεπισκόπων του τον ανάγκασαν να φύγει. Πλην όμως ο Γρηγόριος εάν ζούσε και μόνο τα δύο χρόνια που αφιέρωσε στην Κων/πολη (379-381) θα ήταν ο ίδιος όπως τον γνωρίζουμε. Ο άρχοντας του άμβωνα, ο κήρυκας της θυσίας και της αγάπης, η κορυφή της θεολογίας, ο αγωνιστής της Ορθοδοξίας. Σήμερα διαβάζουμε στην εκκλησιαστική ιστορία για δεκάδες πατριάρχες που διακόνησαν το πατριαρχείο της Κων/πόλεως. Πολλούς απ’ αυτούς τους γνωρίζουμε μόνο στο όνομά τους ή γνωρίζουμε την καταστροφή που επέφεραν στην Ορθοδοξία και στο θεσμό του πατριαρχείου. Ενώ ο Γρηγόριος μένει συνεχώς στην ιστορία και μας διδάσκει και μας εμπνέει και μας στηρίζει και παντού μνημονεύεται και η μορφή του διατρέχει όλες τι εποχές και θα τις διατρέχει έως συντελείας αιώνος. Κανένα πρόβλημα που ο Θεός τον άφησε μόνο δύο χρόνια στην Κων/πολη.

Το μυστήριο της θείας προνοίας το βλέπουμε και στη ζωή του Μ. Βασιλείου. Αναφέραμε ήδη το γεγονός με τον Μόδεστο και τον αυτοκράτορα Ουάλη. Μετά το επεισόδιο αυτό ο Μόδεστος έγινε φίλος του, ο δε Ουάλης, ενώ είχε αποφασίσει να υπογράψει το διάταγμα εξορίας, είδε το χέρι του να τρέμει και να παραλύει. Έτσι σταμάτησε. Αργότερα, όταν επισκέφθηκε την Καισάρεια και είδε το Μ. Βασίλειο και το έργο του, τόσο εντυπωσιάσθηκε που αντί για εξορία του χορήγησε οικονομική ενίσχυση για τα ιδρύματά του.

Και στη ζωή του ιερού Χρυσοστόμου βλέπουμε τη θεία πρόνοια να ενεργεί. Ενώ δρούσε ως κληρικός στην Αντιόχεια της Συρίας, μακριά από την Κων/πολη, χωρίς ιδιαίτερες διασυνδέσεις και γνωριμίες με υψηλά εκκλησιαστικά και πολιτικά πρόσωπα, τον απήγαγαν κυριολεκτικά για να τον κάνουν αρχιεπίσκοπο. Τι είχε συμβεί; Ο ευνούχος Ευτρόπιος, πρωθυπουργός στη Βυζάντιο, παντοδύναμος και επηρεάζων τον αυτοκράτορα Αρκάδιο στον οποίον είχε προξενέψει και την Ευδοξία ως σύζυγό του, είχε επισκεφθεί την Αντιόχεια και γνώρισε την προσωπικότητα και το έργο του Χρυσοστόμου. Έδωσε εντολή στον έπαρχο να πάρει τον Χρυσόστομο με άμαξα, δήθεν για να τον ξεναγήσει στους τάφους των μαρτύρων, και κείνος τον μετέφερε στην Κων/πολη.

Αργότερα βέβαια, ο Χρυσόστομος ήλεγξε τον Ευτρόπιο για τη φιλαργυρία του, για την αγάπη του στα πολυδάπανα πανηγύρια και για την κατάργηση του ασύλου των ναών, με αποτέλεσμα να έρθει σε ρήξη μαζύ του και να παγώσει περισσότερο τις σχέσεις του με τα ανάκτορα.

Θαυμαστή θεολογική ανάπτυξη, του μυστηρίου της θείας προνοίας, έχουμε στη πραγματεία του ι. Χρυσοστόμου «τον εαυτόν μη αδικούντα ουδείς παραβλάψαι δύναται». Εκεί ο ιερός πατήρ αναπτύσσει και εξηγεί διά πολλών, ενώ βρίσκεται στην δεύτερη εξορία του, ότι «πολλοί οι αδικούντες, ουδείς ο αδικούμενος» λόγω της θείας προνοίας.

*****

Θα πει κάποιος· ωραία όλα αυτά, αλλά «τω καιρώ εκείνω». Σήμερα που ζούμε σε πολυπολιτισμικά, πολυεθνικά και πολυθρησκειακά περιβάλλοντα τι γίνεται; Έχουν θέση οι τρεις ιεράρχες στην παιδεία μας; Βεβαίως έχουν. Οι ίδιοι ζήσανε και εργάστηκαν σε παρόμοια περιβάλλοντα. Και διαλέχτηκαν με την εποχή τους, αντέκρουσαν εσφαλμένες θεωρίες, διόρθωσαν φιλοσοφικά ατοπήματα βάσει του ευαγγελίου. Βεβαίως τον χριστιανισμό ποτέ δεν μπορούμε να τον επιβάλλουμε διά της βίας. Όταν το κάνουμε αυτό τον καταργούμε. Αλλά με διάκριση, σύνεση, φωτισμό Θεού μπορούμε να τον παρουσιάζουμε. Μπορεί η επιστήμη να προόδευσε και να έχουν αλλάξει τα πάντα. Αλλά ο θάνατος και ο πόνος παραμένουν ακλόνητα και άπαρτα κάστρα και το μεταφυσικό κενό όσο αυξάνει η γνώση τόσο μεγεθύνεται. Η χριστιανική πίστη και η χριστιανική κοσμοθεωρία, σήμερα, είναι όσο ποτέ αναγκαία. Ας το προσέξουμε.



ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
http://www.pmeletios.com/ar_meletios/agioi/3_ierarxes.html

ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΝΕΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ TOY ΡΑΔΙΟΦ.ΣΤΑΘΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ὅλοι οἱ ἀκροαταί τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ, ἀλλά παραχωροῦμεν τόν λόγον εἰς «τό Παρόν» τῆς 3/1/2010: «Πληθαίνουν οἱ φωνές ἀμφισβήτησης τοῦ νέου προγράμματος τοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Πολλοί ἀρχιερεῖς ἔ χουν διακόψει ἤδη την ἀναμετάδοση ἀπό τόν σταθμό τους τοῦ προγράμματος τοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας καί ἔχουν “συνδεθεῖ” μέ τό ραδιόφωνο τῆς Μητρόπολης τοῦ Πειραιᾶ. Παραδοσιακά ἄλλωστε, ὁ σταθμός τοῦ Πειραιᾶ ἦταν (ὡς δημιούργημα τοῦ πρ. Πειραιῶς Καλλινίκου) ἕνας πιό πνευματικοῦ περιεχομένου σταθμός, μέ καθαρά “χριστιανική” ταυτότητα. Ὁ ἄλλος, ὅπως λένε σκωπτικά... δέν ἔχει πιά περιεχόμενο, ἀλλά τρίχες... Ἡ στροφή
τοῦ ραδιοφώνου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στόν “πολιτισμό” καί τήν “κουλτούρα” ἔχει ἤδη κοστίσει πολύ...».
Τό εἴπομεν καί τό ἐπαναλαμβάνομεν. Τό ραδιόφωνον τῆς Ἐκκλησίας ἐκκοσμικεύθη. Οἱ
ἀκροαταί ὁμολογοῦν ὅτι, ἀνοίγοντες τό ραδιόφωνόν τους, δέν τό ἀναγνωρίζουν. Νομίζουν ὅτι
πρόκειται διά ξένους σταθμούς. Τό ἐρωτικόν τραγούδι δίνει καί παίρνει. Ἐπιτέλους, τί ἐρωτομανία τούς ἔχει πιάσει ὅλους ἐκεῖ μέσα! Δεν ἠκούσθη ποτέ ἕνα χριστιανικόν τραγούδι. Ἄν εἶναι δυνατόν καί πιστευτόν! Τό κοσμικόν ἐρωτικόν τραγούδι τό προτιμοῦν ἀπό τό ὄμορφον, το ἁγνόν, τό ἀγωνιστικόν τραγούδι. Μερικαί δέ ἐπίσης ἐκπομπαί, ἔχουν πλήρως ἀποτύχει διά νεωτερισμόν εἰς ποικίλα θέματα. Ὑπάρχει ἀνάγκη καθάρσεως, εἰδʼ ἄλλως «ἀέρα δέρομεν».
http://www.orthodoxostypos.gr/

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ


ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΑΡΟΧΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΥΛΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΤΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ ΜΜΕ ΣΤΗΝ ΔΡΑΓΩΝΑ,Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΤΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΛΗΝΑΙΟΣ.
ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΜΗΝ ΚΡΥΒΕΣΤΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΣΑΣ.
ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ,ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ.
ΒΓΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΑΝΕΙΑ...ΑΝ ΔΕΝ ΣΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΒΗΜΑ ΤΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ ΜΜΕ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΠΛΟΚΣ.
Ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΣΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΕΜΜΙΣΘΟ "ΕΘΕΛΟΝΤΗ" ΤΩΝ Μ.Κ.Ο .
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΙΣΧΩΡΗΣΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΟΥ,ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ.
ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΜΠΕΛΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΚΟΛΛΗΣΟΥΝ,ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ.
ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΦΙΜΩΣΟΥΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ.
ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΛΑΟ ΦΑΣΙΣΤΑ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗ.
ΓΙΑΤΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΛΟΙ.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΕΛΕΙ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΕΣ.
ΘΕΛΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟΝ ΠΑΛΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ.
ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΟΥΣ ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΤΗΝ ΞΥΛΙΝΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΟΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ.
ΘΕΛΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΒΓΟΥΝΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΝ ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΠΛΟΚΕΡΣ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ

ΠΗΓΗ

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

ντοκιμαντέρ «ΤΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ», ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ





Τι ρόλο διαδραμάτισε η Εκκλησία κατά τη διάρκεια των αγώνων του Έθνους μας;
Ήταν καθοριστική ή όχι η συμβολή της;

Οι απαντήσεις μέσα από ντοκουμέντα στο καταπληκτικό ντοκιμαντέρ «ΤΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ»

Πρέπει να το δείτε.
Κατεβάστε από εδώ:
http://www.paterikoslogos.com/avraam/TO_ANTIDORO_THS_ELPIDAS.avi

Λαός, ο οποίος λησμονεί την ιστορία του και δε φροντίζει να διδαχθεί από το παρελθόν, είναι σαν το δένδρο που αποκόπτεται από τις ρίζες του, είναι λαός καταδικασμένος σε παρακμή και εξαφάνιση. Διδάσκαλος πολύτιμος είναι η Ιστορία.
Πόσα δεν έχει να διδαχθεί από την Ιστορία το κάθε έθνος! Η μελέτη του παρελθόντος είναι η προφητεία του μέλλοντος. Διότι και στην Ιστορία ισχύει από κάποια άποψη ο νόμος «τα ίδια αίτια οδηγούν σε ίδια αποτελέσματα».

επισκ. ΑΥΓΟΥΣΤΊΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Τι άραγε συνετέλεσε ώστε να αλλοιωθεί ο θρησκευτικός και ηθικός χαρακτήρ των Ελλήνων;
Εμένα ρωτάτε;
Όσοι είστε εγγράμματοι διαβάστε τα «Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη», ο οποίος υπήρξε η ευγενεστέρα μορφή των αγωνιστών του 1821. Αυτός ζωγράφισε μία εικόνα, που την κατάσχεσε η αστυνομία. Εζωγράφισε μιά όμορφη κοπέλλα, που στο στήθος της είχε σταυρό, στο χέρι της είχε κλαδί και επάνω στον ώμο της ήταν περιστέρια, και επάνω στο κεφάλι της είχε στέμμα χρυσό.
Ξαφνικά ενώ η όμορφη και χαριτωμένη αυτή κοπέλλα εβάδιζε, ένα ύπολο χέρι, ένα βάρβαρο και σκοτεινό χέρι, κάνει μια εφόρμηση και με τα νύχια του σχίζει το στήθος της κοπέλλας και αφαιρεί μέσα από τα σπλάχνα της τ ν καρδιά της.
Συμβολική εικόνα. Κοπέλλα, του ουρανού κοπέλλα, με όλες τις χάριτες είναι η Ελλάς.
Ποιο είναι το χέρι εκείνο το μυστηριώδες, που επροχώρησε και δεν έκοψε τίποτε περιττό, αλλά άρπαξε απο τα σπλάχνα την καρδιά της;
Εμένα ρωτάτε; Το λέει ο Μακρυγιάννης. Είναι η απιστία και η διαφθορά όλων των Ευρωπαίων, οι οποίοι σαν ακρίδες μετά το 1821 επλάκωσαν στην Ελληνική μας Πατρίδα• Βαβαροί, Γάλλοι Άγγλοι, έκφυλοι Ρώσσοι, μαζευτήκαν, στην ευλογημένη μας πατρίδα.

Η απιστία και η διαφθορά αυτών, όπως και η διαφθορά μερικών άλλων ελλήνων, οι οποίοι ευρίσκοντο στον Σικουάνα και ενώ ήταν αμέτοχη του μεγάλου αγώνος, όταν τελείωσε ο αγών ήρθαν στην Αθήνα, και ξερίζωσαν με την απιστία και την διαφορά τους, την καρδιά της κοπέλλας. Και ποια είναι η καρδιά;
Η καρδιά της Ελλάδος είναι η Πίστη μας, είναι η Ορθοδοξία. Ζεί σώμα χωρίς καρδιά; Αν μπορεί να ζήσει το σώμα χωρίς την καρδιά, έτσι μπορεί να ζήσει και η Ελλάς χωρίς την Ορθοδοξία… και εσείς να είστε πιστά τέκνα της Ελλάδος, να είστε η καρδιά της Ελλάδος και όταν η Πατρίς έχει τοιούτους Έλληνας τότε• Της βασιλείας αυτής ουκ έστε τέλος.

Απόσπασμα ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
κατά την δοξολογία, στις 25-3-1972

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Ὑπουργεῖο ἀπροσδιόριστης Παιδείας

Ἀπό τά πρῶτα Ὑπουργεῖα πού ἱδρύθηκαν μετά τή σύσταση τοῦ ἑλληνικοῦ κρά­τους ὑπῆρξε τό Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Παιδείας. Ποιά ἡ ἱστορία τῆς ὀνομασίας τοῦ συγκεκριμένου ὑπουργείου;
Ἡ Α´ Ἐθνοσυνέλευση στήν Ἐπίδαυρο τήν 1-5-1822 ἐξέλεξε ὀκτώ ὑπουργούς, ἀπό τούς ὁποίους ἕβδομος ὁ τῆς θρησκείας.

Τό Μάιο τοῦ 1827 μέ τό Πολιτικό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος ψηφίσθηκε στήν Τροιζήνα ἡ ἕκτη γραμματεία Ἐπικρατείας «ἐπί τοῦ Δικαίου καί τῆς Παιδείας».
Ἐπί Καποδίστρια ὁρίστηκαν ἕξι ὑπουργεῖα, ἐκ τῶν ὁποίων πέμπτο τό «τῆς Δημοσίας Ἐκπαιδεύσεως καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων».
Ἐπί Ὄθωνα θεσπίστηκε ἡ διχοτόμηση στό «Ὑπουργεῖο Ἐκκλησιαστικῶν» καί στό «Ὑπουργεῖο τῆς Δημοσίας Ἐκπαιδεύσεως». Μετά ἀπό λίγους μῆνες ὅμως συγχωνεύθηκαν στό «τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καί τῆς Παιδείας».

Τό 1926 μετονομάζεται σέ «Ὑπουργεῖο Θρησκευμάτων καί Παιδείας» μέχρι τό 1937, ὁπότε προστίθεται καί ὁ προσδιορισμός «ἐθνικῆς» (Παιδείας).
Τό 1951 ὀνομάζεται «Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων» καί τοῦ δίδεται ἡ ἕβδομη σειρά κατά τήν τά­ξη.

Παρατηρεῖ ἔτσι κανείς ὅτι, ἐνῶ οἱ ὑπόδουλοι ραγιάδες ἀγωνίστηκαν «γιά τοῦ Χρι­στοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία», μετά τήν ἀπελευθέρωση τό νεοελληνικό μας κράτος βα­θμιαῖα ἀποστασιοποιεῖται ἀπό τήν κιβωτό τοῦ Γένους, τήν Ἐκκλησία μας, ἐκφράζοντας πλήρως τήν ἀχαριστία του πρός τήν εὐεργέτιδά του καί συμμορφούμενο πρός τά κελεύσματα τῶν ἐξ ἑσπερίας φωτιστῶν.

Ἀπό τόν Ὀκτώβριο τοῦ 200­9 τό ἐν λόγῳ ὑπουργεῖο μετονομάζεται σέ «Ὑπουργεῖο Παιδείας, διά βίου Μά­θησης καί Θρησκευμάτων», γιά νά ὑλοποιηθεῖ μία ἀκόμη μεταρρύθμιση στήν πλά­τη τῆς πολυώδυνης παιδείας μας.
Γιατί ἄραγε; Μπορεῖ χωρίς καμία δημοκρατική συζήτηση καί χωρίς καμία βά­σανο καί αἰτιολόγηση νά μετονομάζεται ἕνα ὑπουργεῖο; Δέν ἔπρεπε οἱ προθέσεις αὐτές νά γνωστοποιηθοῦν στό λαό, πρίν προσέλθει στίς κάλπες; Ἐπιπλέον, ἡ προσθήκη τοῦ ἐμπρόθετου «διά βίου Μάθησης» δέν ἐννοεῖται καί δέν συμπεριλαμβάνεται στή λέξη «Παιδείας»; Τί τό καινό προσφέρει; Παραγκωνισμένος διατηρεῖται ὁ προσδιορισμός «Θρησκευμάτων», κάτω ἀ­πό τόν ὁποῖο στεγάζονται καί φιλοξενοῦνται ὅλες οἱ θρησκεῖες. Ἀπό τή ΔΟΕ καί τήν ΟΛΜΕ γιά τήν ἀλλαγή τοῦ ὀνόματος τηρήθηκε ἰχθυοπρεπής σιωπή, σύνηθες ἄλλωστε φαινόμενο γιά ζητήματα βα­ρύνουσας σημασίας ἀπό τούς καθ’ ὕλην ἁρμόδιους φορεῖς.

Γνωρίζουμε ὅτι σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 16, παρ. 2 τοῦ Συντάγματός μας «ἡ παι­δεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολίτες». Τότε, γιατί ἀπαλείφθηκε ὁ χαρακτηρισμός «ἐθνικῆς» (Παιδείας); Ἡ παράλειψη δέν συνιστᾶ πράξη ἀντισυνταγματική, ἀφοῦ ἀντίκειται τόσο στό γράμ­­μα ὅσο καί στό πνεῦμα τοῦ Συντάγματος;
Χρέος ἀσφαλῶς ὅλων τῶν ἐκπαιδευτικῶν εἶναι νά σεβόμαστε τίς πολιτισμικές διαφορές τῶν μαθητῶν μας, ὅπως συνέβαινε πάντα. Ὅμως ὁ ρόλος τῆς ἑλληνικῆς παιδείας εἶναι νά μεταδώσει στή νέα γενιά τή γλῶσσα μας, τή μακραίωνη καί ἔνδοξη ἱστορία, τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση τῆς πατρίδας μας, καί γενικά ὅ,τι συνιστᾶ τήν ἐθνική μας ταυτότητα καί ἰδιοπροσωπία, μέ σκοπό νά καλλιεργήσει στούς νέους ἐθνική συνείδηση. Ἔτσι τό ἔργο καί ἡ ἀποστολή τοῦ ἀληθινοῦ καί εὐσυνείδητου δασκάλου σφραγίζει τήν ἐθνική παιδεία καί προσδιορίζεται ὡς λειτούργημα.
Ἐπίσης, χάρη στόν ἐθνικό χαρακτήρα τῆς παιδείας μας, τό ἁρμόδιο ὑπουργεῖο ὑπερβαίνοντας τά ὅρια τοῦ κράτους ἀποστέλλει σχολικά βιβλία στίς χῶρες τῆς διασπορᾶς, ὅπου παρεπιδημοῦν Ἕλληνες.
Ἀλήθεια, ποιές θά ἦταν οἱ ἀντιδράσεις, ἄν ἀπό τήν ἐθνική μας ὁμάδα ποδοσφαίρου παραλειπόταν ὁ προσδιορισμός «ἐθνική»; Καί μήπως πρόκειται νά παραλειφθεῖ ὁ προσδιορισμός καί ἀπό τό Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Ἄμυνας; Χωρίς ἐθνική παιδεία, ὅμως, πῶς εἶναι δυνατόν νά σταθεῖ, νά τροφοδοτηθεῖ καί νά ἐμπνευσθεῖ ἡ ἐθνική ἄμυνα; Ὑπάρχει ὡστόσο τό «ἐθνικό Συμβούλιο» τοῦ κυβερνῶντος κόμματος.
Γιατί οἱ ἄλλοι λαοί συνεχίζουν νά χρησιμοποιοῦν τό χαρακτηρισμό γιά τό ἀντίστοιχο ὑπουργεῖο; Στή Γαλλία γιά πα­ράδειγμα ὀνομάζεται Ministere de l’ E­ducation nationale (ἐθνικῆς). Μήπως εἶναι λιγότερο πολυπολιτισμική ἀπό μᾶς;

Ἡ νέα ὀνομασία τοῦ ὑπουργείου, χωρίς κανένα προσδιορισμό, παραπέμπει σέ παιδεία ἀνεθνική ἤ οὐδετεροεθνῆ. Δυστυχῶς, τόν τελευταῖο καιρό γινόμαστε μάρτυρες στήν πατρίδα μας μιᾶς πραγματικῆς «ἐθνοκτονίας». Ποικιλοτρόπως διατυμπανίσθηκε ὅτι τό «ἐθνικό κράτος», ὅπως εἶναι γνωστό ἀπό τόν 19ο αἰ., δέν μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσει τά προβλήματα καί τίς ἀναγκαιότητες τῆς νέας «πολυπολιτισμικῆς κοινωνίας». Ὑποστηρίχθηκε ἐπίσης ὅτι ἡ ἰδέα τοῦ ἔθνους, ὅπως καί ἡ ἐθνική ἱστορία, εἶναι «κατασκευές» τῆς ἀ­στι­κῆς τάξης τοῦ 19ου αἰ. καί πρέπει νά ἀντικατασταθοῦν καί νά συμμορφωθοῦν σύμφωνα μέ τίς ἀπαιτήσεις τῆς σημερι­νῆς πραγματικότητας. Πρακτική ἐφαρμογή αὐ­τῶν τῶν θέσεων ἀποτελοῦν τά νέα σχολικά βιβλία, τά πλή­ρως ἐναρμονισμένα μέ τίς ἀρχές τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων. Μεγάλοι σταθμοί καί σπουδαῖες ἱστορικές μορφές τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας ἀπαξιώνονται καί ὑποβαθμίζονται, ἐνῶ ἀντίθετα προβάλλονται καί ὑπερτονίζονται θέματα ἥσσονος σημασίας καί αἰνιγματικῆς ἰδεολογίας.
Παρωχημένος, λοιπόν, ἀναχρονιστικός ὁ ὅρος ἐθνική, ἀφοῦ «ξεπεράστηκε» -προσπαθοῦν νά μᾶς τό ἐπιβάλουν- καί ἡ ἔννοια τοῦ ἔθνους! Ἄν ὅμως ξεχάσουμε τόν ἑαυτό μας, σύντομα θά μᾶς ξεχάσει καί ὁ κόσμος. Ποιές ἄραγε συλλογικότητες θά μπορέσουν νά ἀντικαταστήσουν τούς ἀρχαιότερους καί εὐρύτερους ὅρους, ὥστε νά συνεγείρουν καί τόν ἀπόδημο ἑλληνισμό καί παράλληλα νά δίδουν ὅραμα καί πνοή στίς λεηλατημένες ψυχές τῶν παιδιῶν μας, πού παραπαίουν ἀνερμάτιστα, δί­χως ἰδανικά; Τί ἄλλο τεκταίνεται εἰς βάρος τοῦ «προδομένου καί εὐκολόπιστου λαοῦ» μας; Πάντως πρός τό παρόν συζητεῖται ἡ ἀποκαθήλωση τῶν εἰκόνων ἀπό τίς σχολικές αἴθουσες, καθώς καί ἡ παραμονή ἤ ὄχι τῆς διδασκαλίας τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας στό Γυμνάσιο.

Ἐλπίζουμε στήν ἀφύπνιση τῶν συνειδήσεων.


Εὐδοξία Αὐγουστίνου
Φιλόλογος
περιοδικό "Απολύτρωσις"

ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΟΝ ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα καὶ μετὰ ἀπὸ προσφυγὲς στὸ Συνήγορο τοῦ Πολίτη ἐλάχιστου ἀριθμοῦ γονέων, ἄνοιξε πάλι τὸ ζήτημα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν. Μόνιμη ἀπαίτηση τῶν γνωστῶν ἀθεϊστικῶν κύκλων ἡ χορήγηση δικαιώματος ἀπαλλαγῆς σὲ ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς μαθητὲς καὶ ἡ μετατροπὴ τοῦ μαθήματος σὲ θρησκειολογία, ὡς ἕνα ἀκόμη βῆμα στὴν πορεία γιὰ τὴν ὁλοκληρωτική του κατάργηση.

Δυστυχῶς οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὸ μάθημα ἀντὶ νὰ διακηρύξουν ὅτι δικαίωμα ἀπαλλαγῆς πρέπει νὰ ἔχουν μόνο οἱ ἑτερόδοξοι ἢ ἀλλόθρησκοι μαθητές, μπῆκαν στὴ «λογική» τῶν ἀθέων καὶ σχεδιάζουν ἀντὶ ἄλλης ρύθμισης γιὰ τὶς ἀπαλλαγές, τὴν μετατροπὴ τοῦ μαθήματος ἀπὸ ὀρθόδοξο χριστιανικὸ σὲ «θρησκειολογικὸ μὲ ἐπίκεντρο τὴ χριστιανικὴ ὀρθόδοξη θρησκεία» μὲ τὸ πρόσχημα τῆς πολυπολιτισμικότητας1.

Πρὶν ἀπὸ ἕνα χρόνο καὶ πλέον ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης εἶχε κάνει τὴ σχετικὴ πρόβλεψη: «Ἀκόμη καὶ ἂν διατηρηθεῖ ὁ ὑποχρεωτικὸς χαρακτήρας τοῦ μαθήματος, ἡ μεταβολὴ τοῦ μαθήματος σὲ θρησκειολογικὸ – πολιτιστικὸ καὶ ἡ ἀποβολὴ τοῦ ὁμολογιακοῦ – κατηχητικοῦ χαρακτήρα του φαίνεται ὡς ἀναπόφευκτη. Αὐτὸ συνιστοῦν τὰ διορισθέντα ἢ διατηρηθέντα ἀπὸ τὴν
κυβέρνηση (σ.σ. τότε τῆς Νέας Δημοκρατίας) μέλη (θεολόγοι)τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου»2.

Τὸ μόνο ποὺ τώρα ἔχει ἀλλάξει, πρὸς τὸ χειρότερο, εἶναι ὅτι οἱ ἁρμόδιοι γιὰ τὸ μάθημα ἔγιναν πλέον καὶ συνεργάτες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Ἔτσι κάθε ἀρχιεπισκοπικὴ ἀντίδραση σὲ προσπάθειες μετατροπῆς τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογικὸ πρέπει νὰ θεωρεῖται ἀπίθανη ἤ, ἂν ὑπάρξει, θὰ εἶναι ἐπιφανειακὴ καὶ ἄνευρη.

Οἱ θεολόγοι τῶν σχολείων ἀνησυχοῦν γιὰ τὸ μέλλον τοῦ μαθήματος καὶ προσδοκοῦν, πὼς θὰ ἐμφανιστοῦν ὡς συμπαραστάτες τους ἐπίσκοποι, κληρικοί, καθηγητὲς Θεολογικῶν Σχολῶν καὶ
ἁπλοὶ πιστοί, ποὺ θὰ συμπαραταχθοῦν μαζί τους στὸν ἀγώνα γιὰ τὴ διατήρηση τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ χαρακτήρα τῆς παιδείας μας καὶ ἑνὸς μαθήματος θρησκευτικῶν ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ, βασισμένου στὴ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων.

1. Μαρία Δεληθανάση – Ἰωάννα Φωτιάδη, Ἀνοίγει ἡ συζήτηση γιὰ
τὰ σύμβολα, ἐφημ. «Καθημερινή», 9/1/2010.
2. Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ἀήττητος ἡ Ἐκκλησία,
ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», 21/11/2008.

Τοῦ κ. Ἰωάννου Τάτση, Θεολόγου
http://www.orthodoxostypos.gr/

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Τό μήνυμα τοῦ μήνα

Τό πρῶτο μήνυμα τοῦ νέου ἔτους μᾶς τό προσφέρει ἡ Δεσποτική γιορτή πού σημαδεύει τήν πρώτη ἡμέρα τοῦ μήνα, ἡ Περιτομή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέ τήν γιορτή αὐτή τιμοῦμε τό γεγονός ὅτι ὁ Κύριος ἐκπλήρωσε τόν νόμο καί πῆρε τό ὄνομα Ἰησοῦς, πού θά πεῖ ΘεόςΣωτήρας.

Οἱ θεοφώτιστοι Πατέρες μας διαβλέπουν στήν περιτομή τοῦ Κυρίου τό μήνυμα τῆς ὑπακοῆς. Ὁ Χριστός περιτέμνεται, ὑφίσταται δηλαδή ἕνα ταπεινωτικό πάθημα, ἐπώδυνο καί ἀποκρουστικό, ὅπως εἶναι ἡ περιτομή, γιά νά ὑπακούσει στόν νόμο, νά δηλώσει ὑποταγή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔστω κι ἄν αὐτός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ δέν χρειάζεται οὔτε τό πάθημα νά ὑποστεῖ οὔτε τήν ὑποταγή νά δηλώσει. Καί ἐμεῖς, οἱ χριστιανοί του, ὅσοι «εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν» καί «Χριστόν ἐνεδύθημεν» (Γα 3,27), μαθαίνουμε ὅτι ἔχουμε χρέος νά ὑπακοῦμε στόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ὄχι κατά τήν λογική μας ἀλλά κατά τήν ἐντολή του, ἔστω κι ἄν φαίνεται παράδοξη στόν κόσμο μας καί στίς συνήθειές μας. Μιμούμενοι τήν ὑπακοή τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε χαρισματικά νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τήν ἁμαρτία, τήν ὁποία Ἐκεῖνος δικαιωματικά κατήργησε ὑπακούοντας στόν νόμο.

Ἀλλά ἡ τελετουργία τῆς περιτομῆς, ὅπως πρωτοδόθηκε ἀπό τόν Θεό στόν Ἀβραάμ, δέν δήλωνε μόνο τήν ὑπακοή τοῦ ἀνθρώπου. Φανέρωνε κάτι πολύ σπουδαιότερο, τήν σχέση ἀπόλυτης ἐμπστοσύνης πού τόν συνδέει μέ τόν Θεό. Διότι ἡ περιτομή ἦταν τό σημάδι τοῦ Θεοῦ πάνω στόν ἄνθρωπο, ἡ ἀπόδειξη ὅτι ἐκεῖνος ἀνήκει ὁλοκληρωτικά στόν Θεό. Αὐτή ἡ ἱερή σχέση δέν καταργεῖται μέ τήν κατάργηση τοῦ τύπου. Ἀπό τήν στιγμή πού περιτμήθηκε ὁ Χριστός, ὅλοι οἱ Χριστιανοί ὡς μέλη στό δικό του σῶμα εἴμαστε πλέον περιτετμημένοι στό ὄνομά του˙καί ἡ περιτομή ὡς σημάδι στήν σάρκα μας δέν μᾶς χρειάζεται. Μᾶς χρει­άζεται ὅμως ἡ ἀχειροποίητη περιτομή ὡς συνείδηση καί ὡς βίωμα μέσα στήν καρδιά μας, ὡς γεγονός μέσα στό εἶναι μας. Μᾶς χρειάζεται μία νοοτροπία πού θά ἀφαιρεῖ ἀπό τήν καρδιά μας τό θέλημα τοῦ κό­σμου καί θά κρατᾶ ζωντανό καί καθοδηγητικό στήν ζωή μας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτή τήν ἀχειροποίητη περιτομή τήν παίρνουμε μέ τά μυστήρια τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος καί τήν ἀνανεώνουμε μέ τό μυ­στήριο τῆς μετανοίας καί τῆς ἐξομολογήσεως.

Γιορτάζοντας, λοιπόν, τήν περιτομή τοῦ Χριστοῦ, βιώνουμε τήν προσωπική μας πνευματική περιτομή. Ἀνανεώνουμε τήν ἀπόφασή μας νά ἀνήκουμε στόν Κύριο. Ἡ πεποίθηση ὅτι εἴμαστε δικοί του μᾶς σπρώχνει νά κάνουμε τό θέλημά του. Αὐτή εἶναι ἡ εὐχή καί ἡ προσευχή μου γιά τόν καθένα μας, ἀδελφοί μου. Στήν νέα χρονιά νά πολιτευόμαστε καθημερινά ὡς ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ!


Ἀγγελιοφόρος

Ακυρώθηκε το ψήφισμα της ΕΕ για τα θρησκευτικά σύμβολα!

Σήμερα 20 Ιανουαρίου 2010 είχε προγραμματισθεί ψηφοφορία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το θέμα των θρησκευτικών συμβόλων μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στην υπόθεση Lautsi κατά Ιταλίας. Για την ψηφοφορία αυτή είχαν κατατεθεί ψηφίσματα από πολιτικές ομάδες. Τελικά, τη Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010, η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών αποφάσισε να μη γίνει ψηφοφορία.
Κατά πληροφορίες ένας λόγος της ματαίωσης.......
ήταν η διαπίστωση πως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει αρμοδιότητα για αυτό το θέμα όταν υπάρχει η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης η οποία έχει αρμοδιότητα για το ΕΔΔΑ. Ένας δεύτερος λόγος φέρεται να είναι ότι υπήρξαν διαφωνίες μεταξύ ευρωβουλευτών που συμμετέχουν στις ίδιες πολιτικές ομάδες, καθώς μερικοί υποστήριζαν και άλλοι διαφωνούσαν με την παραχώρηση πλήρους ελευθερίας στις χώρες της Ε. Ένωσης να αναρτούν στα δημόσια κτήρια θρησκευτικά σύμβολα.
Να σημειωθεί πως είναι η δεύτερη φορά που ματαιώνεται η σχετική ψηφοφορία. Την πρώτη φορά, στις 17 Δεκεμβρίου 2009 ψηφοφορία σχετική με τα θρησκευτικά σύμβολα αναβλήθηκε μετά από παρέμβαση Ομάδων ευρωβουλευτών που υποστηρίζουν την εικονομαχική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Την αναβολή εκείνη ακολούθησε η τωρινή ματαίωση της ψηφοφορίας με την επίκληση της αναρμοδιότητας του οργάνου της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να ψηφίσει για αυτό το θέμα.
Είναι ξεκάθαρο. Οι άθεοι ευρωβουλευτές κάνουν τα πάντα για να μην γίνει ψηφοφορία για το ζήτημα των θρησκευτικών συμβόλων επειδή γνωρίζουν πως δεν έχουν εξασφαλισμένη την υιοθέτηση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Μεταφέρουν το θέμα με ποικίλα τερτίπια από το ένα ευρωπαϊκό όργανο στο άλλο μέχρι να βρούνε το κατάλληλο στο οποίο θα έχουν την απαραίτητη πλειοψηφία για να υιοθετηθεί η εικονομαχική απόφαση του δικαστηρίου και να γίνει ευρωπαϊκή οδηγία.
Το θέμα πάντως παραμένει ανοικτό.

Σχετικά με την πρώτη αναβολή της ψηφοφορίας για τα θρησκευτικά σύμβολα πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδω: http://www.europarl.europa.eu/sides/get ... anguage=EL

http://thriskeftika.blogspot.com/2010/01/blog-post_3727.html

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Οι παπόδουλοι της σήμερον


«Κρειττότερον εστίν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν». Αυτή είναι η περίφημη απάντηση του «μεγάλου δουκός» Λουκά Νοταρά στον δύσμοιρο και ηρωϊκό αυτοκράτορα μας, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, ο οποίος, για να σώσει την Πόλη από τους Τούρκους, δέχθηκε την υποδούλωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον Πάπα.

Λίγα χρόνια ενωρίτερα, το 1438, ο αδελφός του Ιωάννης Η’ ο Παλαιολόγος, παρά την ρητή εντολή του πατέρα του, συνετού αυτοκράτορα, Μανουήλ Παλαιολόγου- «φεύγε πάσαν απόπειραν ενώσεως προς τον Πάπαν» κατά τον Γ. Σφρανζή- για τους ίδιους λόγους, είχε αναγκαστεί, εν μέσω εκβιασμών και απειλών, να υπογράψει την «ένωση» των εκκλησιών στην μιαρά και ληστρική σύνοδο Φεράρας – Φλωρεντίας. Τότε όμως τίποτε δεν είχε επιτευχθεί, γιατί είχε αντιδράσει σθεναρά ο αθλητής και στύλος της Ορθοδοξίας, άγιος Μάρκος ο Ευγενικός. Μόνος σχεδόν ο άγιος ξεγύμνωσε την παπική αίρεση, αρνήθηκε να υπογράψει, έσωσε την Ορθοδοξία, έσωσε τον Ελληνισμό. Ο πάπας Ευγένιος ο Δ’ υπέγραψε το «όρο» και ζήτησε να μάθει τι έκανε ο Μάρκος. Όταν έμαθε ότι ο κυριότερος αντίπαλος του αρνήθηκε, αναφώνησε την περίφημη φράση: «λοιπόν, ουδέν εποιήσαμεν». Και θα δολοφονούσαν σίγουρα τα παπικά όργανα τον άγιο, αν δεν αναλάμβανε την προστασία του ο ίδιος ο αυτοκράτορας. Επιστρέφοντας στην Πόλη η αποστολή, ο λαός, ο εμμένων στερρώς στην ορθόδοξη πίστη των πατέρων του, τίμησε τον στύλο της Ορθοδοξίας, Μάρκο Ευγενικό, και αποδοκίμασε έντονα, προπηλάκισε σκαιώς, τους «Γραικολατίνους», τους ενωτικούς ιεράρχες. Γράφοντας στη συνέχεια ο Ευγενικός δύο εγκυκλίους κατά της «ψευδωνύμου ενώσεως», τις οποίες απηύθυνε «τοις απανταχού της γης και των νήσων ορθοδόξοις Χριστιανοίς», σημείωνε για τους εξωμότες παπόφιλους: «…φευκτέον αυτούς ως φεύγει τις από όφεως ή κακείνων πολλών δήπου χείρονας, ως Χριστοκαπήλους και Χριστεμπόρους».( Ν. Βασιλειάδη, «Μάρκος ο Ευγενικός και η ένωση των εκκλησιών», σελ.164). Και η ιστορία δικαίωσε τον άγιο και όχι τους εξωμότες Βησσαρίωνες και Ισίδωρους.(Ο εξωμότης Βησσαρίων, τον οποίο κάποιοι σήμερα, κυρίως ποντιακής καταγωγής, προσπαθούν να τον …αποκαταστήσουν, πρόδωσε την πάτριον πίστιν, προσχώρησε στον παπισμό, εγκατέλειψε το ποίμνιό του- ήταν επίσκοπος Τραπεζούντας- λίγο προ της αλώσεως, και για τις εκδουλεύσεις του στον πάπα «τιμήθηκε» με το αξίωμα του καρδινάλιου).

Την περίοδο της Τουρκοκρατίας δεν σταματούν οι παπικοί μισιονάριοι να διατρέχουν την σκλαβωμένη Ρωμιοσύνη και να πιέζουν τους υπόδουλους να προσχωρήσουν στον Παπισμό. Χαράγματα σε παλιούς ναούς της Σίφνου, γράφουν: «1610. Οι Φράγκοι θέλουν να μας αλλαξοπιστήσουν». «Οι Φραγκολεβαντίνοι θέλουν να μας φραγκέψουν, κατάρα στους Φράγκους» («Αντιπαπικά», Φ.Κόντογλου, σελ. 55). Κατηγορούν, μάλιστα, τους Έλληνες πως έσβησε η αίγλη και η σοφία τους. Τους απαντά ο μαρτυρικός πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρις (περί το 1630). «Ημείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αν δεν έχομεν σοφίαν εξωτέραν (του κόσμου τούτου), έχομεν χάριτι Θεού, σοφίαν εσωτέραν και πνευματικήν, η οποία στολίζει την ορθόδοξον πίστιν μας και εις τούτο πάντοτε είμεθα ανώτεροι από τους Λατίνους, εις τους κόπους, εις τας σκληραγωγίας και εις το να σηκώνομεν τον σταυρόν μας και χύνωμεν το αίμα μας διά την πίστιν και την αγάπην μας προς τον Κύριο ημών Ιησούν Χριστόν. Αν είχε βασιλεύσει ο Τούρκος εις την Φραγκίαν δέκα χρόνους, Χριστιανούς εκεί δεν εύρισκες. Και εις την Ελλάδαν, τώρα τριακοσίους χρόνους ευρίσκεται και κακοπαθούσιν οι άνθρωποι και βασανίζονται διά να στέκουν εις την πίστιν των, και λάμπει η πίστις του Χριστού και το μυστήριον της ευσεβείας…» (π. Θ.Ζήση, «Φραγκέψαμε», σελ. 67). Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός δικαιώνοντας την ρήση του Νοταρά για το τουρκικό φακιόλιον, έλεγε: «Τριακόσιους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού, μας έστειλεν ο Θεός τον Άγιο Κωνσταντίνο και εστερέωσεν βασίλειον χριστιανικόν• και το είχαν οι Χριστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερον το εσήκωσεν ο Θεός από τους Χριστιανούς και έφερε τον Τούρκον και του το έδωσε διά ιδικόν μας καλόν, και το έχει ο Τούρκος 320 χρόνους. Και διατί έφερεν ο Θεός τον Τούρκον και δεν έφερεν άλλο γένος; Διά το ιδικόν μας συμφέρον• διότι τα άλλα έθνη (δηλαδή τα παπικά) θα μας έβλαπτον εις την πίστιν• ο Τούρκος άσπρα (δηλ. χρήματα) άμα του δώσεις, κάμνεις ό,τι θέλεις». (επ. Αυγουστίνου Καντιώτη, «Κοσμάς ο Αιτωλός», σελ. 154).

Όσοι Ορθόδοξοι προσχώρησαν στον παπισμό, έδειξαν αργότερα στην επανάσταση ανάρμοστη εθνική συμπεριφορά.
Ο ιστορικός του Αγώνα, Φιλήμων γράφει πως «την στιγμήν κατά την οποίαν το ελληνικόν άπαν κατά τε την Ευρώπην και την Ασίαν ηγωνίζετο προσφερόμενον θυσίαν υπέρ της κοινής πατρίδος, η διαγωγή των εν τοις νήσοις Ελλήνων του δυτικού δόγματος παρουσιάζει επονείδιστον και αποτρόπαιον στίγμα». Ψάξτε να βρείτε Συριανούς μπουρλοτιέρηδες και ναυμάχους.
Δεν υπάρχουν, γιατί οι καραβοκύρηδες της Σύρου ήταν παπικοί. «Πολύ ολίγο εφάνησαν Έλληνες», συμπληρώνει ο Σπυρίδων Τρικούπης. Ο στρατηγός Μακρυγιάννης γράφει στα «απομνημονεύματά» του για την γνωριμία του μ’ έναν Γάλλο περιηγητή ονόματι «Μαλέρμπη». «Μου λέγει», γράφει, ο αγωνιστής, «ένα θα σας βλάψει εσάς, το κεφάλαιον της θρησκείας, όπου είναι αυτείνη η ιδέα σ’ εσάς πολύ τυπωμένη». Του απαντά μεταξύ άλλων ο Μακρυγιάννης: «Του κάκου κοπιάζει η Ευρώπη… ότι χωρίς αρετή και θρησκεία δεν σχηματίζεται κοινωνία… και πράμα τζιβαϊρικόν πολυτίμητο, όπου το βαστήξαμεν εις την τυραγνία του Τούρκου, δεν το δίνομε τώρα, ούτε το καταφρονούμεν οι Έλληνες». Τον συμβουλεύει ο στρατηγός να μην μιλάει περί θρησκείας στους Έλληνες. «Αυτός», όμως, «ήλθε ως κατηχητής. Πήγε εις τας επαρχίας κι άρχισε πάλε την κατήχησήν του… κι αν δεν σωφρονίζεται και ξαναμιλούσε διά θρησκεία, θα’ μεναν τα κόκαλά του εις την Ελλάδα και τότε θα’ λεγαν θεριά τους Έλληνες – διατί δεν θέλουν ν’ αλλάξουν την θρησκείαν τους». («Απομνημονεύματα», εκδ. Ζαχαρόπουλος, σελ. 729-730).

Όσο ήμασταν σκλαβωμένοι, κλήρος και λαός, ακολουθούσαν με ευλάβεια και ανδρεία το πατροπαράδοτον σέβας. Από τότε που ελευθερωθήκαμε και άρχισε «η μετακένωσις των φώτων, από το κοφίνια των αλλογενών (Ευρωπαίων), εις τα κοφίνια των Ελλήνων», (Κοραής), ξεκίνησε και πάλι η ύπουλη προσπάθεια υποδούλωσης της Ορθοδοξίας στον Παπισμό. Προσπάθεια που ανέλαβαν σήμερα να διεκπεραιώσουν κάποιες «πνευματικές» κεφαλές μας, παπολάτρες, «ψοφοδεείς που φροντίζουν διά την εξασφάλισιν του σαρκίου των και την καλοπέρασίν των, κάτω από την αιγίδα των αρχόντων του αιώνος τούτου, αδιαφορώντες διά πίστιν, διά αλήθειαν, διά σωτηρίαν ψυχής, διά παν υψηλόν, το οποίον καθιστά τον άνθρωπο από ζώο υλόφρον και σαρκικόν, αληθές τέκνο του Θεού». (Κόντογλου).

Έχει γίνει η πατρίδα μας περίγελως του κόσμου. Από τη μια οι γονατισμένοι πολιτικοί, οι δειλοί κεκράκτες της τουρκοελληνικής φιλίας και από την άλλη οι «νεοενωτικοί», οι Βησσαρίωνες της σήμερον, οι οποίοι απεργάζονται (βυσσοδομούν) την πνευματική άλωση του λαού μας. Όσοι αντιδρούν… είναι φανατικοί, σκοταδιστές. «Οι αδιάφοροι και καιροσκόποι, οι θεωρούντες την Εκκλησίαν του Χριστού ως θεραπαινίδα πολιτικών και εγκοσμίων σκοπών, μας χαρακτηρίζουν ως φανατικούς και σκοταδιστές. Οι δε χριστιανοί με την σύγχρονον περί Χριστιανισμού αντίληψιν, μας βλέπουν ως στενοκέφαλους και εστερημένους τής, τόσον κακοπαθούσης, υψίστης χριστιανικής αρετής, της αγάπης». (μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου, «Ορθόδοξα Μελετήματα», εκδ. Ορθόδοξου Τύπου, σελ. 108).

«Τι πάθηκαν, τι γίνηκαν», οι αντρειωμένοι, οι ομολογητές; Θα επιτρέψουμε να χαθεί το, «συνόκαιρο του κόσμου», Γένος των Ελλήνων, να επέλθει η «αποφύλισις», όπως ονόμαζε τον αφανισμό μας ο ιστορικός του έθνους Κ. Παπαρρηγόπουλος; Πού είναι οι νέοι Μάρκοι Ευγενικοί, για να βροντοφωνάξουν το «ουχ υπογράφω»!

Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς
αναδημοσίευση από: http://www.antibaro.gr/node/1020

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Άγγελοι στη γη


... "Δημιούργησα τον άνθρωπο καθ' εικόνα και ομοίωσή μου, αλλά με ιδιαίτερες ικανότητες τον καθέναν.
Επέτρεψα διαφορές ανάμεσά τους για να φτιάξουν όλοι μαζί το Βασίλειο...
Κάποιοι θα έφτιαχναν πλούτη για να τα μοιραστούν με με τους φτωχούς...
Άλλοι θα είχαν καλή υγεία για να φροντίζουν τους αρρώστους...
Κάποιοι θα ήταν σοφοί και άλλοι, πολύ απλοί, για να μπορέσουν να μοιραστούν αισθήματα αγάπης, θαυμασμού και σεβασμού.
Οι καλοί θα έπρεπε να προσεύχονται για εκείνους που ενεργούσαν σαν να ήταν κακοί, ο υπομονετικός να ανέχεται τον νευρωτικό...
Τελικά..."

..."Γιατί ακριβώς πρόκειται;", ρώτησαν ανήσυχοι οι άγγελοι.

..."Μιας και οι άνθρωποι ξέχασαν ότι τους έκανα διαφορετικούς για να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον, κι έτσι να αποτελέσουν το σώμα του αγαπημένου μου υιού,
θα κατεβείτε εσείς μαζικά με εμφανείς διαφορές και ειδικές αποστολές..."

(Απόσπασμα από τη συγκλονιστική αυτή παρουσίαση. Μας δίνει ένα μάθημα ανθρωπιάς και αγάπης για τον συνάνθρωπό μας. Με ευαισθησία και πόνο ψυχής, μας δείχνει την οδό της ΕΥΘΥΝΗΣ και της ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ.
Άγγελοι στη γη, Άγγελοι ανάμεσά μας, μικροί και μεγάλοι, σε αποστολή, για να μας θυμίζουν ότι είμαστε άνθρωποι και για να μας οδηγούν στον προορισμό μας).

κατεβάστε από εδώ:
http://www.paterikoslogos.com/avraam/Angels_%20between_us.zip

Βήμα -βήμα ο τρόπος που στέλνουμε στην Ευρωβουλή την θέση μας. Πατήστε πάνω τις φωτογραφίες για να μεγαλώσουν


Μπαίνουμε στην παρακάτω διεύθυνση  


και βάζουμε τα στοιχεία μας και το e-mail μας.

Βάζουμε τα στοιχεία μας γιατί είναι πλέον καιρός Ομολογίας.





«Απόρριψη προτάσεων ψηφίσματος B7‑0275/2009, B7‑0277/2009»


Το κυρίως κείμενο εδώ:

(κάνετε επικόλληση το παρακάτω ή κάποιο δικό σας κείμενο):


Εξοχώτατον


κο Γέρζυ Μπούζεκ


Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου






Εξοχώτατε  κ. Πρόεδρε,


Ως ενεργός πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαφωνώ πλήρως με τις προτάσεις ψηφίσματος B7‑0275/2009, B7‑0277/2009 για την συνεδρία  της 20ης Ιανουαρίου και ζητώ να μην γίνουν δεκτές για τους παρακάτω λόγους:  


1. Η ύπαρξη και η θέα θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσιους χώρους δεν συνιστά αυτή καθεαυτήν, εκ μέρους των χωρών της Ε.Ε. παραβίαση του ατομικού δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας, ιδίως στις χώρες εκείνες, όπως η Ελλάδα, όπου η ανάρτηση των θρησκευτικών συμβόλων στους δημόσιους χώρους έχει καθιερωθεί βάσει εθίμου και όχι νομοθετικής διάταξης.
2. Όσοι θεωρούν ότι προσβάλλεται η θρησκευτική τους ελευθερία από την θέα θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσιους χώρους, σημαίνει ότι δεν ανέχονται και τις διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις της πλειοψηφίας των συμπολιτών τους στην ΕΕ, παραβιάζοντας το άρθρο 9 της ΕΣΔΑ, στάση που εγκυμονεί κίνδυνο μισαλλοδοξίας. 
3. Η ύπαρξη και η θέα θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσιους χώρους σε χώρες της ΕΕ, αποτελεί μέρος της πολιτισμικής και πνευματικής παράδοσής τους, που διαμορφώθηκαν ιστορικά από αιώνες μέσα από κάθε είδους μνημεία και συνήθειες. Επομένως μια οποιασδήποτε μορφής υπόδειξη της ΕΕ στις χώρες -  μέλη της περί του ζητήματος τούτου, παραβιάζει το άρθρο 61 παρ. 1, 167 και 16γ’ της Συνθήκης της Λισσαβόνας.




Με τον οφειλόμενο σεβασμό


(όνομα, ιδιότητα, χώρα, πόλη) 






 
iii.  Πιέζετε τέρμα κάτω δεξιά «αποστολή».

Θα μας σταλεί στην ηλ. διεύθυνση που δηλώσαμε αντοπόκριση ότι παρελήφθη το αίτημά μας, και εξετάζεται.

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

ΕΠΕΙΓΟΝ - ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΑΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠ. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠ. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ

ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ ΚΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ...


Ψηφοφορία για τα θρησκευτικά σύμβολα στο ΕΚ,
16.01.10
Στις 20-1-2010 η ψηφοφορία

για τα θρησκευτικά σύμβολα

στην Ολομέλεια

του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΞΕΛΙΞΗ:

Κατατέθηκε για ψήφιση από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Κοινή Πρόταση Ψηφίσματος με εικονομαχικό περιεχόμενο, υπογραφόμενη και από Έλληνα ευρωβουλευτή. Εκτενέστερη ωστόσο έρευνά μας στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έδειξε ότι έχουν ταυτόχρονα κατατεθεί και άλλες Προτάσεις ψηφίσματος για το ίδιο θέμα με εντελώς αντίθετο περιεχόμενο. Σε αυτές διάφοροι ευρωβουλευτές καλούν «την Επιτροπή να αμφισβητήσει ρητώς τη δυνατότητα εφαρμογής μιας τέτοιας απόφασης (σημ. δική μας: εννοεί την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τον Εσταυρωμένο), δηλώνοντας σαφώς ότι το θέμα των σταυρών στις σχολικές αίθουσες αποτελεί ζήτημα που εμπίπτει αποκλειστικά στην αρμοδιότητα των κρατών μελών και των περιφερειών τους και να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει παραβίαση της αρχής της επικουρικότητας από την προσχώρηση της ΕΕ στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών»........ ενώ ταυτόχρονα ζητούν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να επισημάνει «ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν αποτελεί μέρος του δικανικού συστήματος της ΕΕ».


Όλες μαζί οι Προτάσεις ψηφίσματος, εικονομαχικές και υπερασπιστικές των θρησκευτικών συμβόλων έχουν τεθεί υπόψιν των ευρωβουλευτών. Η κρίσιμη ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010 στο Στρασβούργο σύμφωνα με το Σχέδιο ημερήσιας διάταξης της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.


Δείτε περισσότερες πληροφορίες από την ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στο τέταρτο κατά σειρά θέμα με τίτλο «Προτάσεις ψηφίσματος - Υπεράσπιση της αρχής της επικουρικότητας».


πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com/


Επειδή σημαντικό ρόλο στο Ευρωκοινοβούλιο έχουν και οι αναφορές των πολιτών της ΕΕ, ξεκίνησε μια κατεπείγουσα δράση για ατομική αποστολή αναφορών στο Ευρωκοινοβούλιο από πολίτες (νομικούς, πολιτ. επιστήμονες και μή) που έχουν ευαισθησία στο ζήτημα αυτό.

Η διαδικασία είναι απλή :

i. Μπαίνετε στην ειδική φόρμα αναφορών / ερωτήσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου : https://www.secure.europarl.europa.eu/p ... anguage=el

ii. Συμπληρώνετε στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ τα στοιχεία σας, και γράφετε στα πεδία:

Συνοπτική αναγραφή θέματος: «Απόρριψη προτάσεων ψηφίσματος B7‑0275/2009, B7‑0277/2009»

Το κείμενο της ερώτησής σας : (κάνετε επικόλληση το παρακάτω ή κάποιο δικό σας κείμενο ) :

Εξοχώτατον

κο Γέρζυ Μπούζεκ

Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Εξοχώτατε κ. Πρόεδρε,

Ως ενεργός πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαφωνώ πλήρως με τις προτάσεις ψηφίσματος B7‑0275/2009, B7‑0277/2009 για την συνεδρία της 20ης Ιανουαρίου και ζητώ να μην γίνουν δεκτές για τους παρακάτω λόγους:

1. Η ύπαρξη και η θέα θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσιους χώρους δεν συνιστά αυτή καθεαυτήν, εκ μέρους των χωρών της Ε.Ε. παραβίαση του ατομικού δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας, ιδίως στις χώρες εκείνες, όπως η Ελλάδα, όπου η ανάρτηση των θρησκευτικών συμβόλων στους δημόσιους χώρους έχει καθιερωθεί βάσει εθίμου και όχι νομοθετικής διάταξης.
2. Όσοι θεωρούν ότι προσβάλλεται η θρησκευτική τους ελευθερία από την θέα θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσιους χώρους, σημαίνει ότι δεν ανέχονται και τις διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις της πλειοψηφίας των συμπολιτών τους στην ΕΕ, παραβιάζοντας το άρθρο 9 της ΕΣΔΑ, στάση που εγκυμονεί κίνδυνο μισαλλοδοξίας.
3. Η ύπαρξη και η θέα θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσιους χώρους σε χώρες της ΕΕ, αποτελεί μέρος της πολιτισμικής και πνευματικής παράδοσής τους, που διαμορφώθηκαν ιστορικά από αιώνες μέσα από κάθε είδους μνημεία και συνήθειες. Επομένως μια οποιασδήποτε μορφής υπόδειξη της ΕΕ στις χώρες - μέλη της περί του ζητήματος τούτου, παραβιάζει το άρθρο 61 παρ. 1, 167 και 16γ’ της Συνθήκης της Λισσαβόνας.

Με τον οφειλόμενο σεβασμό

(όνομα, ιδιότητα, χώρα, πόλη)

iii. Πιέζετε τέρμα κάτω δεξιά «αποστολή».

Η συνεδρίαση της 20ης Ιαν. 2010 θα μεταδοθεί από την δ/νση : http://europarltv.europa.eu/

ΠΗΓΗ: http://www.meta-parrisias.gr/index.php?%20...%20Itemid=115

Διαβάστε περισσότερα http://koinoniaagion.blogspot.com/#ixzz0ci8Z5A76Salas

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

«Ὁ Ἅγιος "Ἀντώνιος καθηγητής τῆς ἐρήμου καί ὁ σύγχρονος Ἅγιος Ἀντώνιος τῆς Ἀριζόνας σιωπηλός κυματοθραύστης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ". ομιλία π. Σαράντου

Ἐπίκαιρος ὁμιλία
Τήν 17ην Ἰανουαρίου ἡμέραν Κυριακήν καί ὥραν 7μ.μ θά ὁμιλήση εἰς τήν αἴθουσαν τῆς Π.Ο.Ε εἰς τό ἵδρυμα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, Θησέως 25, εἰς Νέαν Ἐρυθραίαν, ὁ Πανοσιολ. ἀρχιμ. π. Σαράντης Σαράντος μέ θέμα:
«Ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος καθηγητής τῆς ἐρήμου καί ὁ σύγχρονος Ἅγιος Ἀντώνιος τῆς Ἀριζόνας σιωπηλός κυματοθραύστης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ».